Kurtarma Köpekimin Kanser Tanı Yoluyla Nasıl Yardım Etti

2024 Yazar: Olivia Hoover | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 06:54

Liseyi bitirdiğimde teyzem bana yarı ünlü bir mezuniyet yazısı yazan bir kart verdi. Chicago Tribünü Yazar Mary Schmich düzgünce içeride sıkışmıştı. Onu okumuş olabilirsiniz - güneş koruyucu giymenin ve gençliğinizin tadını çıkarmanın önemini vurgulayan şey budur. Onu çok sevdim, çerçeveledim, bir satırının birinin bir gün hayatımı sonsuza dek değiştireceğini asla fark etmedim:

“Hayatındaki gerçek sıkıntılar endişeli zihnini asla geçmeyen şeyler olmaya yatkındır, 4: 00'de seni kör eden türden. bazı boş Salı günü.”

Kimsenin almak istemediği telefon görüşmesini aldığımda, boş bir Salı günü saat 16:00 oldu. Son zamanlardaki bir biyopsi, kanser olduğumu ve hangi aşamada olduğundan emin olmadıklarını ortaya çıkardı. 22 yaşındayım.

O zamanlar bir köpeğim vardı, bir Terrier karışımı kurtardık Jack (Jack Sparrow'dan sonra… çünkü neden olmasın?). Jack, ilk birkaç haftayı evimizde geçirdi, bizden uzaklaşmak için her yolu denedik. Her açıldığında kapıda acele ediyordu. Yürümek için gitmekten nefret ediyordu ve genelde bizi çok korkmuş görüyordu.

Yavaş yavaş yerleşti ve birkaç kez Hayvan Kontrolü ile takılmaya başladıktan sonra (neyse ki kaçtığı her seferinde çabuk buldu) bizi sevdiğine karar verdi. Ancak tüm iletişim her zaman Jack’in şartlarındaydı. Sarılmak istiyorsa, size bildirir ve hemen bir kucaklaşma oturumu bekler. Yatağımda uyumak isteseydi, yatağımda uyuyordu (çoğu kez yastık çalmaktaydı), ama o kadar tatlıydık ki, hiç düşünmedik.

Ancak o korkunç günün hemen öncesinde, Jack'in uygun olmadığını fark ettim. Çoğu geceyi yatağımın dibinde uyurken geçirirken haftalarca durmadı. Bu telefon görüşmesinden sonra tüm bu önemli ölçüde değişti. O, haftalarca benim tarafımdan ayrılmadı ve sanki telefon görüşmesini duymuş gibi duyuyordu ve sanki ona her zamankinden daha fazla ihtiyacım olduğunu biliyordu.

Köpeklerin, özellikle de kanser için terapötik etkilerini araştıran birçok çalışma vardır. Amerikan Humane Derneği şu anda köpek tedavisinin kanserden muzdarip çocuklarla olan etkileri üzerine geniş çaplı bir çalışma yürütmektedir. AHA, bir köpeğin varlığının kanser hastalarının ve ailelerinin hayatlarını daha da katlanılabilir, daha keyifli ve kanserli bir hastanın geçmesi gereken günlük rahatsızlıklardan hoş bir şekilde karşılayabildiğini kanıtlayabileceğini umuyor.

AHA, bir köpeğin bu korkunç hastalık için tedaviye giden hastalara sağlayabileceği yararları bilimsel olarak kanıtlayabilecektir mi? Ölçülebilir ya da ölçülemeyebilir. Ben sadece şahsen deneyimlediğimi biliyorum ve gerçekten, gerçekten, sadece köpeklerin neler olup bittiğini anlamasına değil, aynı zamanda onların bir hastanın ihtiyaç duyduğu şeylerin varlığı olduğuna da inanıyorum.

İlk gecemden bu kader telefon görüşmesinden sonra ne yapacağımı bilmediğimden yatağımda oturdum. Böyle haberi aldıktan sonra nasıl uyuyorsun? Nasıl tekrar uyuyacağım? Daha da kötüsü bir düşünce aklımdan geçti - Ölecek miydim? Yaptığım tüm düşüncenin ortasında, yatağımın üstüne tırmandı ve başımın kucağına koyduğu küçük siyah bedeni fark etmemiştim, “buradayım, her şey yoluna girecek”. Sadece Jack'i o gece sevişmek beni sakinleştirdi.

Ulusal Coğrafi “Tam olarak, o gece Jack'in bana yatıştırıcı bir etkisi olduğunu söylemek gibi konuları araştıran“Köpeklerin Şifa Gücü”adlı büyük bir özellik yayınladı. Bir yavru sevişmenin, sevgi ve bağlanma duygularından sorumlu olan oksitosin adlı bir hormon salgıladığı ortaya çıkar.

Bu özellik ayrıca köpeklerin empati (hala sıcak bir şekilde tartışılan) hissedip hissetmediklerini araştırdı. Sadece Jack’in eylemlerine dayanarak yapabileceğime inanıyorum ve eğer bir bilim insanı bunu tanımlayabiliyorsa tam olarak empati olmasaydı, o zaman ben de iyiyim. Sadece yardım ettiğini biliyorum ve bu önemli olan hepsi bu.

Sonraki ameliyatım ve tedavi sayesinde (çok şanslıydım ve erken bir aşamada yakalanmış, kemo gerektirmiyordu) Jack benim tarafımdan haklıydı. Ağrım hastalığından midemle hasta olan kanepede yayıldığımda. Jack oradaydı. Yardım edemediğim en düşük anlarım sırasında ağlayacağım, Jack'le konuşup tüm korkularımı anlatırdım. Hayatım boyunca bu tür bir dinleyiciye sahip olmak güzeldi, tüm ebeveynlerim ve arkadaşlarım çok endişelendikten sonra, onlara gerçekten ne kadar korktuğumu söylemeyeceğim. Kanser teşhisi konduktan sonra güçlü olman gerekiyordu, şüphelerim olduğunu bilen tek kişi Jack idi.

Umarım bu çalışmalar, köpeklerin hastalara yardımcı olabileceğini başarılı bir şekilde kanıtlayabilir. Çünkü bu tür bir kanıtla, gelecekteki programlar için her türlü fonu açabilir. Kanserden muzdarip çocukların yaşamları, tüylü bir arkadaş tarafından ziyaret edilmek suretiyle büyük ölçüde geliştirilebilirdi.