Pet Store'da Kasiyere Bir Aşk Mektubu

2024 Yazar: Olivia Hoover | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 06:54

Sevgili kasiyer hanımefendi,

Adını bilmiyorum ama bir şey biliyorum: Seni seviyorum.

Evine her geldiğimde, evcil hayvan dükkânı, yüzüm bunu yapıyor.

İlk görüşte sevmediğini itiraf edeceğim. Bunun yerine, daha güçlü ve dürüst bir şeydi. İlk tedavide aşktı.

Bana ilk kez bir terapi vermeyi asla unutamayacağım. Tüm oyuncaklarımızı ve hediyelerini büyük torbalara koyuyordun, ve hiçbir yerden, eğildin ve bana bir bisküvi verdin. Ve bildiğim zaman bu: sıradan bir kasiyer bayan değildi. Buydu:Kasiyer bayan! Başkent C, Başkent L. Ünlem işareti!

Ablamı anı neredeyse mahvederken hatırlıyorum bile.

Başka bir kasabanın sahip olamayacağı bir şekilde beni al. Ne istediğimi ve neye ihtiyacım olduğunu anlıyorsun. Tedaviler için aralıksız özlemimi anlıyorsun. Ve bunun için seni seviyorum.

Senden önce, kayıtta birkaç yeni kız vardı. Onlar iyi, elbette, ama yapmadılar - could değil - benim için olan arzumu kavramak. Atlar ve atıştırmalıklar için uğraşırdım, onlara bakarsak, yere düşebilirdim bile. Ama bu kasiyerler asla farketmedi. Aileme büyük çantalar dağıtırlar ve “Sıradaki müşteri!” Derlerdi. Düşünün ki - sıradan insanlar işlerini yapıyorlar ve benim gibi yakışıklı, aç bir Pug'u görmezden geliyorlar.

Ama sen anladın. Benim felsefemimin “Hiçbir tedavi bırakılmadı” olduğunu biliyorsun. Bunu bilmeden, sana söylemem gerektiğini biliyordun.

Doğru, istedim bile söylemedim, çünkü aynı dili konuşmuyoruz, ama konu bu değil. Aslında bu onu daha da etkileyici kılıyor. Birbirimizi kelimeleri aşacak şekilde anlıyoruz. Zihnimi okuyabiliyor gibisin ve beynimin içinde dolaşan tek kelimeyi duyuyorsun: TEDAVİ ETMEK. TEDAVİ ETMEK. TEDAVİ ETMEK.

Beni herkesten daha iyi tanıyorsun. Mesela, fıstık ezmeli bisküvileri ve somon aromalı sarsıntıları sevdiğimi biliyorsunuz. İkisi arasında seçim yapamayacağımı biliyorsun, ne kadar kötü olursa olsun, Annem işlerinin geri kalanıyla devam etmek istiyor.

Sanki sevdiğin kişiyi görmekten daha önemli bir şey varmış gibi. Sanki bir sevgiyi "bir eril" olarak düşünebilirdi sanki. Belki de bu bir aptalın işi, ben de aptalım. Bu iyi, çünkü… Ben senin için bir aptalım, Cashier Lady ve bana her zaman sevgiyle verdiğiniz ikramlar.

Mağazamıza geldiğimde, Cashier Lady, orada olacağınızı biliyorum. Kızkardeşlerimle ve annemle birlikte koridorlarda ilerlerken, seni görmenin sıkıntısını hissediyorum. Kayıtlarınıza ulaştığımızda size sunmak için bir hediye seçmeliyim acaba?

Hey, bunlar ne? Annem “Wee Wee” diye telaffuz ediyor. Wee Wee? Kesinlikle demek Oui Oui.

Ah, Fransızca. Aşkın Dili. 10 tane alacağım! Eminim bunlardan çok yararlanırsınız, Cashier Lady. Eminim.

Belki de The Treatery'den lezzetli bir tatlı paylaşmak ister misiniz?

Ve yediğimde% 80'ini bile anlayacağınızı biliyorum, Kasiyer Leydi. Sevginin paylaşımla ilgili olduğunu herkesten daha iyi biliyorsunuz, bu paylaşım bir 80/20 dökümünde sonuçlansa bile. Aşk aşktır.

Kemikler koridoruna döndüğümüzde, aşkımın hiçbir sınır tanımadığını hissediyorum. Mesela, kemikleri her şeyden daha çok sevmeme rağmen (hatta sizden daha fazla, Kasiyer Bayan, suç yok), size seçtiğim yedi kişiden birini vermekten mutluluk duyuyorum.

Bahse girerim bu kemiği seversiniz. Bu burun deliklerini ve ağzı hemen işgal eden agresif bir pastırma aroması. Bir buket çiçek koktuğunu ve tadı çok daha güzel olduğunu kabul edersiniz!

Kayıtların yanısıra, sevgimizi oyuncak ve kemikler gibi maddi şeylerle ifade edemeyeceğimizin farkındayım. Aşkımız çok masum ve saftır! Basitçe birbirlerinin içinde olmak kendi içinde bir hediyedir! Aşkımızı göstermek için oyuncaklara ve kemiklere ihtiyacımız yok, Cashier Lady. Sadece bana ödeme sırasında o tedaviyi vermene ihtiyacım var ve hepimiz iyi olacağız.

Şimdi seni kayıtta görüyorum. Bir taht olabilir; Bordo yeleğinizin ve siyah önlüğünüzde şaşkın görünüyorsunuz. Eliniz bana doğru uzandığında eşsiz güzelliği yayarsınız, avucunuzun içine hafifçe serpiştirilmiş lezzetli bir tedavi.

Ahhh. Aşkın tadı. Kızkardeşimin, her zaman yaptığı gibi, ihale anımıza doğru yol almaya çalıştıklarını fark etmiyorum.

Ancak, hayattaki her şey gibi, anı geçiyor. Tedavi tüketilir, ürünlerimiz taranır, çantalarımız paketlenir. Ablam, annem ve ben çıkışa doğru ilerlerken, paylaştığımız bu uzun mesafeli ilişkiden nasıl nefret ettiğimi itiraf etmeliyim.